Հայ ծնողներին և նրանց ԼԳԲՏՔ+ զավակների միջև փոխհարաբերությունները հաճախ ավարտվում են լարվածությամբ կամ ընտանիքի կորստով։
Հայ ծնողներն ու ընտանիքները վախենում են այն ամենից, ինչ իրենք չգիտեն, կամ ինչ համայնքը որակում է որպես «անբնական»: Փոխարենը նրանք նախընտրում են թաքցնել ճշմարտությունն իրենք իրենցից և ընկերներից՝ հերքելով իրենց երեխայի «քվիր» լինելը։
Ես հույս ունեմ, որ հայկական համայնքը կարող է փոխվել այնպիսի ցիսգենդեր տարասեռական (հետերոսեքսուալ) տղամարդկանց շնորհիվ, ինչպիսիք իմ եղբայրներն են։ Նրանք անվերապահորեն սիրում և սատարում են ինձ։
Այս երկու տղամարդիկ ամուր գրկել էին ինձ, լալիս և պարում էին ինձ հետ հարսանիքիս «մոր և որդու» ավանդական պարի ժամանակ։ Մեր համայնքին եղբայրներիս պես ավելի շատ մարդիկ են հարկավոր։
